Don Diego Trio (I) Rockabilly - Rock 'n Roll - Country Pallieter Café Herselt (29-09-2022) report & photo credits: Freddie info club: Pallieter Café info artist: Don Diego Trio © Rootsville 2022

Diego Garcia, geboren in 1975, begon op zeer jonge leeftijd klassieke gitaar te spelen in 1986, en ging toen, zoals al zijn leeftijdsgenoten opgroeiden in de vroege jaren 90, verder met rock en daarna blues. In 1994 richtte hij de 'Adels' op, eerst als een powertrio gericht op een rockin' Texas blues-geluid, daarna, door de jaren heen, in een neo-rockabilly-formule die in heel Europa bekend en gewaardeerd werd.

'Don' Diego Geraci besloot, na 20 jaar onafgebroken activiteit bij de Adels, om zijn eigen trio samen te stellen, waar de verschillende muzikale invloeden, die zijn stijl hebben gekenmerkt, kunnen samen smelten tot een unieke show. Zo ontmoeten rockabilly, country, western swing, blues en rock and roll de typische 'Gusto Italiano' van de 45-jarige gitarist uit Sicilië. Na een zeer intense tour staat hij hier vanavond in het 'Pallieter Café' in Herselt. Dit Don Diego Trio bestaat naast Don Diego Geraci (guitaar en vocals) ook nog uit, Andy (drums) en Gulio (double bass), de familienamen daar ga ik me nu niet aan verbranden.

Bij bands als deze 'Don Diego Trio' moet je haast in steno schrijven om de titels van de nummers te kunnen bijhouden. Het tempo ligt waanzinnig hoog en brengt een perfecte blend van rockabilly, country en rock 'n roll zoals met de nummers 'Truck Drivin' Night' en het met Twang gespeende 'Honky Tonk Mind' of 'Hee Haw'. Een certitude is dat de fun gegarandeerd blijft. Met 'I Wrote You A Letter' mag ook bassist Gulio aan het woord komen waarna hetzelfde moment de gloire er is voor drummer Andy. Bij hem wordt het een ietsje meer optimistischer want de klassieker 'Tequila' van 'The Champs" telt nu niet bepaald veel woorden...Tequila!

Onze tafel kwam dan weer enorm uit te breiden met Eric Schellens die nu eens niet op Ibiza zat, Bram 'Poes' en de voltallige beheerraad van 't Schuurke' en ook Vic Varenwinkel bracht zijn Suzanne mee, dat belooft! Don Diego komt dan met een nummer waar hij op Siciliaanse wijze zijn schoonzoon wil doen laten verdwijnen, capiche ;-). Ook de Telecaster liefhebbers krijgen hier vanavond waar voor hun geld en zo belanden we uiteindelijk terug bij country met Waylon Jennings zijn 'Stop The World (and let me of)'. Vervolgens een paar nummers met det demonische cijfer 6 erin zoals 'Sixteen Chickens' en het toch mooi gebracht 'You're Sixteen' van de Sherman Brothers dat eeuwige beroemdheid verwierf met de versie van Johnny Burnette in de ...sixties. Na een instrumentaaltje kondigt Don Garcia de tijd aan voor a little bread...heu break.

Wie toen de keet al zou gaan verlaten zou het beste nog gaan missen want de spreekwoordelijke kermis draaide hier op volle toeren en met 'Truck Drivin' Daddy' en Bill Healy's 'Rock-A-Beatin' Boogie' zaten die van het 'Don Diego Trio meteen terug op volle toeren. Het niets betekende 'Be Be Bong Bong' of zoiets werd dan afgewisseld met "Meaningful Love' en dat was het tijd voor een alweer verrassend show element.

Drummer Andy liet zich verleiden tot een gedeeltelijke striptease. Niet om de aanwezige dames te plezieren maar om Red Foley's 'Chattanoogie Shoe Shine Boy' een extra cachet te geven. Een nummer dat in 1950 geschreven werd door het duo  Harry Stone and Jack Stapp. Het tap geklap op de benen dat klinkt als tapdansen werd hier vervangen door de blote bast van Andy of zoals onze West-Vlaamse kleinkunstenaar Vermandere zou zeggen, gewoon op de blote buk. Hilariteit alom hier in het 'Pallieter Café'.

Vervolgens verdwaalde Don Diego met 'Ragdoll' van Frankie Vallie in een stukje Siciliaanse Telstar instrumentaaltje waarna weerom een surprice act werd aangevoerd. Een avond in dit genre zonder 'Cash' kan uiteraard niet en zo kregen we 'Folsom Prison Blues' met de vocals van Hans, nieje niet diene van het 'Pallieter Café', god begoede ons, maar van Hans van 'Cash Reloaded' en die weten wel wat hoe Cash moet worden gebracht.

In België en ook, daarbuiten ontstond eerder dit jaar het heugelijke nieuws dat 'The Seatsniffers' aan een kleine revival zouden gaan beginnen. Misschien vandaar dat Don Diego ook zijn versie van 'Run Chicken Run' bracht vanavond. Eentje waarbij de cedits uiteraard gaan naar de legendarische Link Wray. 'Besame Mucho' werd dan de aanzet voor wat freewheelen met een medley waar nummers van The Rolling Stones, de Beach Boys, Canned Heat en zelfs AC/DC de revue passeerden om uiteindelijk te eindigen met 'Nel blu dipinto di blu' aka Volare van Domenica Modugno uit 1958. Met de woorden 'Ciao' en 'Buonna Note' dacht Don Garcia er hier vanaf te zijn maar toen verscheen 'Moore' ten tonele.

Als eerste bisser kwam de Napolitaanse traditional en Tarrantella 'Bella Ciao' aan de beurt, een soort Italiaans nationaal volkslied in de echte betekenis van het woord. Hun versie dan van 'Ghost Riders in the Sky' uit 1948 van 'cowboy' Stan Jones viel ook in de smaak en na een kort interludium van Garcia achter den toog van 'Pallieter Café' kregen we een soort jam met enkele aanwezige locals zoals Garry Marcoen op de smoelschuif en gitarist Jonathan Gooris met een uitgesponnen versie van 'Hey Holina' aka de 'Cherokee Boogie'. Show en entertainment verzekerd maar ook het uiteindelijke einde van dit nu al legendarisch optreden van het 'Don Diego Trio' hier in Herselt. Een dikke 10 op 10 voor amusement en showgehalte en eentje waarbij Don Diego zeker en vast in de voetsporen van Raul Malo kan aantreden en dat is diene van 'The Mavericks'. Gewoon geluk hebben en op de juiste plaats op het juiste moment zijn...fantastico!!!